Arılar suyun bulunduğu kaynağı suda bulunan rutubet oranından yararlanarak bulurlar. Arılarda bulunan nasanov bezi suyu bulmalarına yardımcı olur. Tarlacı arılar topladıkları suyun %70 ini arıcılık malzemelerinden kovan içindeki arılara verirlerken geriye kalan %30 unu kendileri tüketirler. Daha sonrada gereksiz olan suyu vücutlarından atarlar. Arılar kovanda nektar ve polen depolaması yaparlar fakat suyu depo etmezler. Kovanın içindeki arılara su yavru arıların sıcaklığını durağan tutmak için ve aşırı sıcaklıklarda kovan içi nemi durağan tutmak için kullanılır. Eğer arılar zor durumda kaldıysalar; çerçeve üzerlerine yapmış oldukları mumun geniş petek gözlerine suyu depo ederler. Yavru gözlerdeki sırların üzerine biriktire bilinir. Yumurta ve larvaların kurumasını engellemek için gömeçlerin yakınlarına su konulabilmektedir. Kovana getirilen su dans ederek diğerlerine haber verilir. Kendisinde yüklü olan suyu öteki birkaç arı yahut gırtlağa depo etmiş olduğu suyu bitirir. Bir su taşıyan tarlacı arı on sekiz kovan içi çalışan arıya su verebilmektedir. İlkbahar mevsiminde hava sıcaklığının yüksek olduğu günlerde tarlacı arılar bir kovana kafi gelecek kadar su taşırlar kovana. Kendi vücutlarında da gizlenen su üç ila dört saat vücutlarında tutulabilmektedir. Arılar kovana getirdikleri suyu iki ila üç dakika içinde kovandaki arılara bölme eder. Suyunu almış olan tarlacı arı iki yüz elli metrelik mesafeyi bir dakikada alabilmektedir. Arılar kovana taşıdıkları suyu 10 dakikada getirirler. Bir su taşıyan arı kovana su getirmek için günde yüz sefer yapabilimektedir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder