Arılarda takviye beslenmesi ve tehlikeli durumlarda olarak
zorunlu beslenme durumu olmaktadır. Burada önemli nokta, deneyimsiz olan
arıcıların beslenmede yağmacılığı başlatabileceğidir. Arıların beslenmesinde
birtakım genel ilkeler bulunmaktadır. Beslenmiş olan arıcılık
malzemelerinden olan kovanlarda yaşam süren koloniler ve
beslenmemiş komşu kolonilerin yapacağı yağmacılığa karşı tedbir alınmalıdır.
Bunlar:
- Beslenme, beslenen koloninin koruma
davranışını değiştirir ve yağmacı arılar hiçbir direniş ile karşılaşmadan
kovana girebilirler.
- Şurupluklar, kovana dışardan gelen arıların
ulaşamayacakları biçimde olmalıdır.
- Gündüz, kolonilere az miktarda şurup verilir
ise hemen bitirirler ve daha fazla şurup bulmak için önlerine gelen her
şeye, zayıf olan kolonilere ve çekirdek kovanlara saldırırlar.
- Şurubu yavaş akıtarak az miktarda şurubun 24
saat kadar gitmesini sağlayan bir şurupluk problemi önleyebilir.
- Akşam karanlığında çok şurup verebilen bir
şurupluk ile besleme yapılırsa bilhassa tropikal ve sıcak bölgelerde
arılar şurubu kısa bir sürede tüketirler.
- Sıcak şurubun kokusu arıları oldukça cezbetmektedir.
Beslenme, yılın hangi
ayında yapılırsa yapılsın şurupluk arı salkımına ne kadar yakın olursa o kadar
iyi olmaktadır. Soğuk havalarda arılar salkımı bozmadan şuruba ulaşabilmelidir.
Genç bakıcı arılar, ilave polen beslenmesi için buldukları yavruluğu terk
etmezler. İstenilen miktarı tek bir beslemeyle vermek belki de en iyi yol
olabilmektedir. Ekseriya zayıf koloniler beslendiğinden, yavruların üşümesine
dikkat edilmelidir. Yavruluktan sıcak havanın kaçmasına ve yağmacıların kovana
girmesine imkân veren delikler bırakılmamalıdır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder